อินทิรา เจริญปุระ

โดนแม่ตีครั้งเดียวในชีวิตแล้วไม่โดนอีกเลย เอาปลาทองมาตากแดดค่ะ (หัวเราะ) จะมีหัวดุ๊กดิ๊ก ๆ มันน่ารัก เราเลยตักมาดู เอามาวางบนพื้นหญ้า แม่เห็นก็จับเอาปลาคืนบ่อ แม่บอกว่าอันนี้ไม่ดีนะ ไม่ทำ ถ้าทำแม่จะตี

แต่แม่ไม่เคยตีทรายเลย เราก็เลยรู้สึกว่าไม่หรอก ไม่มั้ง ก็ตักใหม่เอามาวาง แม่เห็นอีกทีฟาดเลยค่ะ (หัวเราะ) ทรายดื้อตาใส ตอบว่าค่ะ แต่ไม่ทำ ดื้อที่สุดเท่าที่จะดื้อได้

พ่อทรายเป็นฟรีแลนซ์มาทั้งชีวิต แต่เขาดูแลลูกได้ดีมาก ไม่เคยเอาปัญหามาบ่นที่บ้านว่าเหนื่อย เครียด ต้องบริหารเงินยังไง ลูก ๆ ได้เรียนได้เที่ยวครบทุกอย่าง ตอนนั้นก็เฉย ๆ ธรรมดา

แต่พอโตมาแล้วบริหารเอง เราก็รู้สึกว่าพ่อไม่เครียดได้ยังไง ชีวิตฟรีแลนซ์ที่ไม่มีหลักประกันอะไรเลย ความแน่นอนไม่มีเลย เขาดูแลเรา เลี้ยงเรามาได้จนโตอย่างดี อย่างเต็มที่ของเขา

ล่าเป็นผลงานเรื่องแรกในชีวิต ที่ได้เล่นตอน ม.2 เรายังไม่เข้าใจการตีความเท่าไหร่ แต่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องของชีวิตที่บัดซบโดยเรื่องย่อของมัน ความกลัวเดียวในตอนนั้น คือกลัวจะเล่นไม่ได้ เพราะทุกคนในเรื่องเป็นมืออาชีพกันหมด

หลายคนถามว่าทำไปทำไม เป็นท่อน้ำเลี้ยงทำไม ทำไมจัดนู่นจัดนี่ให้เยอะจัง ฯลฯ

เราอยากให้น้อง ๆ ที่ออกมารู้สึกว่าเค้ามีคนเข้าใจ มีคนดูแล เรารู้ว่าการถูกโดดเดี่ยว ถูกมองว่าเป็นคนเรื่องมาก ถูกมองว่าอยู่ดีไม่ว่าดีมันเป็นยังไง

มันเจ็บและไม่มีใครสนใจจะฟังเลยซักครั้ง เราโดนมาแล้ว และไม่อยากให้เด็ก ๆ โดนแบบนั้นกันอีก

มนุษย์วางแผน พระเจ้าหัวเราะ

เป็นครั้งที่ร้อยที่พันแล้วกระมังที่ฉันคิดถึงถ้อยคำนี้ การสักมันติดตัวไปทุกที่ไม่ได้ช่วยให้ฉันลืมหรือทำเป็นไม่สนใจคำกล่าวโบร่ำโบราณนี้ได้ จะมีหรือจะไม่มีรอยสักสุภาษิตยิดดิชนี้ ฉันก็คิดถึงมัน และเหมือนจะมีชีวิตอยู่เพื่อพิสูจน์ว่ามันคือความจริง