ชายธรรมดาคนนี้มีโทรศัพท์ไว้โทรเข้า-ออกเพียงเท่านั้น คุณอาจเป็นคนหนึ่งที่มองว่า ฟีเจอร์ใหม่ ๆ ในโทรศัพท์เป็นเรื่องเข้าใจยาก และมักใช้มันในแบบที่คุณคุ้นเคยมาตลอด แต่ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ค่อยชอบการลองสิ่งใหม่ ๆ ในโลกเทคโนโลยี แต่คุณชอบการออกไปเดินตามที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะคุ้นเคยหรือไม่ก็ตาม ถ้ามีของอร่อยให้ลองชิม หรือหยิบติดไม้ติดมือกลับมา คุณก็ยิ่งไม่พลาด อากงเองก็ชอบทำสิ่งเหล่านี้ และเขาคงสามารถใช้ชีวิตเหมือนคุณได้ หากวันหนึ่งอากงไม่ได้ถูกเรียกว่า ‘นักโทษคดี 112’
ป้าเข้าไปทำงานในโรงไม้ ไปเจอเขาทำอยู่ก่อนแล้ว แล้วก็ไปเที่ยว ไปเจอกันในงานวัด ก็ต่างคนต่างอาย
เมื่อก่อนเรารู้สึกว่าผู้หญิงผู้ชายที่ชอบกันน่ะ มันจะมีความอายและความละอายปิดกั้นอยู่นะ จะทำอะไรก็จะอาย ๆ เขิน ๆ กัน ไม่ค่อยแสดงออก ถึงชอบก็ไม่กล้าพูดออกมาว่าชอบ ให้อ่านใจกันเอาเอง จนกว่าจะใกล้จริง ๆ ว่าใช่แน่ ถึงจะพูดกันออกมา
ป้าอุ๊-รสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากง
อากงเป็นคนยิ้มหวานนะ เขาก็ชอบยิ้มมาให้เรา เราก็ชอบ แล้วก็คุยกันตั้งแต่นั้นมานั่นแหละ
แล้วก็รู้สึกว่าเวลาไม่เจอเขา เอ๊ะ ทำไมหายไปไหน เวลาเขาไม่เจอเราก็ต้องรีบกระหืดกระหอบมาหาเรา เขาจะห่วงใยเรามากกว่า ไอ้เราไม่ต้องเป็นห่วงเขา เพราะเขาไม่เคยทำท่าว่าเขาลำบาก
ป้าอุ๊-รสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากง
ฉันกับอาปอ เราเป็นครอบครัวที่ธรรมดามาก ๆ มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี บางทีก็มีเรื่องทะเลาะกัน อาปอเขาเป็นคนที่ถ้าหากไม่พอใจอะไร เขาจะเขียนใส่กระจกไว้
ตอนแต่งงานกันใหม่ ๆ ฉันทำไข่ลวกกับโอวัลตินให้เขากินทุกเช้า เวลาโกรธเขาจะเขียนใส่กระจกไว้ทำนองว่า “ไม่แดกนะครับ”
คือเขาโกรธอย่างอื่นแล้วพาลไม่กินของที่เราทำให้ ฉันก็โกรธบ้างแล้วล่ะ ก็เขียนใส่กระจกไว้รอให้เขามาอ่านเหมือนกันว่า “ก็ไม่แดกสิคะ”
ป้าอุ๊-รสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากง
มันก็ลำบาก แต่เราก็อยู่กันได้ ไม่เคยมีหรอกที่ว่าจะเหลือกินเหลือเก็บ ไม่เคยรู้สึกมีแต่รู้สึกว่าพอดี หรือว่าขาดนิดหน่อย หรือขาดอย่างมาก แค่นั้น แต่ไม่เป็นไร
แค่มีให้หลานกินเราไม่ทุกข์แล้ว ข้าวต้มใส่ซีอิ๊วขาวก็กินได้ อาปอเขาชอบกินอย่างนั้นด้วย ในครัวต้องมีซีอิ๊วขาวสูตรหนึ่งอยู่ประจำ ไม่มีน้ำปลา ไม่เป็นไร แล้วก็มีเต้าหู้ยี้อีกกระปุกนี่ยอดเลย แค่นั้นอยู่ได้
ป้าอุ๊-รสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากง
แกเล่าให้ผมฟังว่า แกชอบไปตามงานชุมนุมต่าง ๆ เพราะสนุกดี และบางครั้งก็มีของให้กินฟรี ๆ ด้วย
แกได้รับแจกเสื้อเหลืองพร้อมลายเซ็นจำลอง ศรีเมือง ไปงานชุมนุมของเสื้อแดง ก็ได้เสื้อแดง ผ้าโพกหัวกลับบ้านมา
อากงมักจะใช้เวลาหลังจากรับหลาน ๆ กลับจากโรงเรียน ช่วยงานบ้านป้าอุ๊เสร็จแล้วค่อยไปงานชุมนุม สัก 2-3 ชั่วโมงก็นั่งรถกลับบ้าน
หนุ่ม เรดนนท์
3 สิงหาคม 2553
ตำรวจจากกองบังคับการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยี พร้อมด้วยสื่อมวลชน จับกุมอากงที่บ้านพักย่านสำโรง เขาถูกกล่าวหาว่า ส่งข้อความสั้น 4 ข้อความที่มีเนื้อหาดูหมิ่นแสดงความอาฆาตมาดร้ายต่อพระมหากษัตริย์ และพระราชินี ไปยังหมายเลขของสมเกียรติ ครองวัฒนสุข เลขานุการของอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
พอค้นบ้านเสร็จ พวกตำรวจก็เรียกฉันออกไปยืนคุยที่หน้าบ้าน นายตำรวจคนหนึ่งบอกฉันว่า “รู้มั้ย แฟนป้าไปทำอะไรผู้ใหญ่ในบ้านเมือง ถ้าทำจริงครอบครัวป้าเดือดร้อนแน่ ลูกหลานป้าลำบากแน่” ความรู้สึกฉันตอนนั้นจับต้นชนปลายไม่ถูก พอเหลียวมองหน้าอาปอ ฉันก็เชื่อแต่ว่าเขาไม่ได้ทำ ถึงตอนเขาเข้าไปอยู่ในเรือนจำแล้ว ฉันถามเขาอีก เขาก็บอกเหมือนเดิมว่า เขาไม่ได้ทำ เขาไม่รู้เรื่อง - ป้าอุ๊ รสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากง
ผมเป็นทนายความ มีหน้าที่ชี้แจงบอกลูกความว่าอะไรเป็นทางเลือก ความเห็นส่วนตัวผม ผมอยากให้อากง กลับไปอยู่ในครอบครัวให้เร็วที่สุด ผมเห็นว่าช่องที่เร็วที่สุดน่าจะขอพระราชทานอภัยโทษ
แกบอกว่า แกคุยกับเมียแล้วว่าแกไม่ได้ทำผิด คำที่ผมฟังแล้วน้ำตาจะแตก คือ แกบอกว่า “ผมยืนยันว่าผมไม่ได้ทำผิด แล้วมีคนให้กำลังใจผมเยอะ ผมจะไม่ทำให้คนที่ให้กำลังใจผมผิดหวัง”
อานนท์ นำภา ทนายความ
23 พฤศจิกายน 2554 ชนาธิป เหมือนพะวงศ์ อ่านพิพากษาให้อำพล ตั้งนพกุล จำคุก 20 ปี
ผมมักจะชวนให้แกเขียนจดหมาย แต่แกไม่ชอบเขียน อ้างว่าสายตาไม่ดี ดังนั้น ผมจึงอาสาเขียนจดหมายบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ของอากง อยู่เป็นระยะ และเวลามีจดหมายมา เราก็จะมาอ่านด้วยกัน การได้รับจดหมายจากคนข้างนอก นับเป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดเวลาหนึ่งของคนที่อยู่ในเรือนจำ นี่คือความจริงที่สุด
หนุ่ม เรดนนท์
ผมมักจะบอกกับอากงว่า แกเหมือนเป็นพวกแบตเตอรี่เสื่อม เวลาห่อเหี่ยว ท้อแท้ เราคุยให้กำลังใจแก แกก็จะกลับมายิ้ม และชูกำปั้น “สู้” ได้อีกครั้ง
แต่พอผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงแกก็จะนั่งหน้าเศร้าอีก เราเลยต้องชาร์จกันใหม่ เรื่อย ๆ ผลัดกัน ช่วยกันไป พวกเราต่างคิดว่าอากงเป็นญาติพี่น้องของเราจริง ๆ ดังนั้น เราจึงดูแลกันด้วยดีตลอดมา
หนุ่ม เรดนนท์
หวังแต่เพียงว่าคุณอานนท์และรัฐบาลคุณยิ่งลักษณ์จะช่วยกันผลักดันการขออภัยโทษของพวกเราในกรณีพิเศษ เพื่อว่าผมจะได้กลับไปอยู่กับหลาน ๆ ลูกเมียเสียที ผมบอกตามตรงเลยนะครับว่าผมคิดถึงหลาน ๆ มากที่สุด ผมเขียนจดหมายถึงหลาน ทีไรผมก็น้ำตาไหลทุกทีเลย
8 พฤษภาคม 2555 อากงเสียชีวิตในโรงพยาบาลราชทัณฑ์เนื่องจากมะเร็งตับระยะสุดท้ายกระจายไปทั่วร่างกาย
เขาชอบเพลง แสงเทียน ...ส่วนฉันชอบเพลง ชะตาชีวิต ที่ว่า นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย นั่นล่ะ ร้องอยู่บ่อย ถ้าเศร้ายามไหน ร้องเพลงนี้น้ำตาจะร่วง มันเหมือนกับว่าชีวิตถูกทอดทิ้งจริง ๆ
ยิ่งตอนเย็น ๆ ถ้าเรามีความรู้สึกที่เศร้า เหมือนอย่างกับช่วงนี้ บางทีตอนเย็น ๆ ตะวันโพล้เพล้ พอนึกถึงว่าไม่มีเขาแล้ว น้ำตาฉันก็ร่วงลงมาอย่างนั้น
ป้าอุ๊-รสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากง
ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112
เปลี่ยนชีวิตใครหลายคนไปตลอดกาล
จากคนธรรมดาที่มีความเชื่อ ความฝัน เป็นคนสำคัญของครอบครัวและเพื่อนพ้อง คนธรรมดาที่ชีวิตมีทั้งรอยยิ้มและรอยน้ำตา คนธรรมดาที่ตกเป็นจำเลยทางความคิดของสังคมไทย